اسناد رسمی، لازمالاجرا هستند و این بدان معناست که بدون مراجعه به دادگاه، میتوان اجرای مفاد آن را از مراجع ویژه خواست. در نتیجه اجراییه صادره از این مراکز نه تنها ارزش کمتری از حکم دادگاه ندارد که مانند آنها نیز باید اجرا شود.
یکی از متداولترین روشهای احراز حقانیت در دادگاه، استفاده از سند است که انواعی هم دارد: اسناد عادی و اسناد رسمی. اسناد عادی از حیث قابلیت اثبات، توان کمتری دارند، به طوری که به راحتی مورد انکار یا تردید قرار گرفته و یا نسبت به آنها ادعای جعل میشود و در این در حالی است تا زمانی که مجعولیت اسناد رسمی با حکم دادگاه به اثبات نرسد، هیچ کسی نمیتواند از حاکمیت قاطعانه آنها جلوگیری کند. اما این تنها ویژگی سند رسمی نیست.
اسناد رسمی، لازمالاجرا هستند و این بدان معناست که بدون مراجعه به دادگاه میتوان اجرای مفاد آن را از مراجع ویژه خواست. در نتیجه اجراییه صادره از این مراکز نه تنها ارزش کمتری از حکم دادگاه ندارد که مانند آنها نیز باید اجرا شود.
سند رسمی سندی است که توسط دفاتر اسناد رسمی ثبت شده است یا ماموران اداره ثبت در حیطه اختیارات خود آن را تنظیم میکنند. برابر نص صریح قانون ثبت مصوب ۱۳۱۱، همه اسناد رسمی بدون احتیاج به حکم دادگاه لازمالاجراست و در صورت صدور اجراییه همه ضابطان مم به اجرای آن هستند. البته این اصل با استثنائاتی نیز همراه است و ویژگی لازمالاجرا بودن تنها اسناد رسمی را در بر نمیگیرد.
گاهی سند عادی است، اما به دلیل اهمیت فوقالعاده آن در دنیای امروز، به حکم قانونگذار لازمالاجرا فرض شده تا بدون مراجعه به دادگاه، قابلیت اجرایی داشته باشد. در این نوشتار سعی شده تا به این مقوله پرداخته شود.
درباره این سایت